Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

w szklance

См. также в других словарях:

  • burza w szklance wody — {{/stl 13}}{{stl 7}} sprawa o niewielkim znaczeniu i ograniczonym zasięgu, której nadaje się niewspółmierny rozgłos; sprawa błaha : {{/stl 7}}{{stl 10}}Konflikt między prezydentem a parlamentem okazał się burzą w szklance wody. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szklanka — ż III, CMs. szklankance; lm D. szklankanek 1. «szklane, cylindryczne naczynie bez pokrywy, o pojemności około 1/4 litra, przeznaczone do picia z niego napojów; także: zawartość takiego naczynia» Szklanka koktajlowa. Szklanka herbaty, mleka, wina …   Słownik języka polskiego

  • burza — 1. Burza mózgów «metoda grupowego rozwiązywania problemów, polegająca na zgłaszaniu wszelkich nasuwających się pomysłów rozwiązania danego problemu, bez ich bieżącej oceny»: Komisje bardziej dynamicznie pracują i wszystkie problemy rozstrzyga się …   Słownik frazeologiczny

  • Wanda Półtawska — W. Półtawska en Cracovia en 2009. Nacimiento …   Wikipedia Español

  • dzień — 1. Ciche dni «dni, podczas których skłóceni małżonkowie nie odzywają się do siebie»: Czasami sam zaczynałem dostrzegać, że coś jest ze mną nie tak: kolejna zmiana zakładu pracy, bo z poprzedniego zwolniono mnie dyscyplinarnie; w rodzinie coraz… …   Słownik frazeologiczny

  • szklanka — Burza w szklance wody zob. burza 2 …   Słownik frazeologiczny

  • woda — 1. Cicha woda «o kimś, kto na pozór jest spokojny, zrównoważony, a potrafi zaskoczyć swoim zachowaniem»: – No, no, nie spodziewałem się – Zdzisio spojrzał na mnie z szacunkiem. – Ale cicha woda ten Jasio... Ja tu się zalewam potem nad lodowatą… …   Słownik frazeologiczny

  • burza — ż II, DCMs. burzarzy; lm D. burz «gwałtowne zakłócenie równowagi atmosferycznej, połączone z silnym wiatrem, często z grzmotami i piorunami oraz z obfitymi opadami» Burza gradowa, śnieżna, huraganowa, z piorunami. Burza na morzu. Zbiera się na… …   Słownik języka polskiego

  • w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego

  • woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… …   Słownik języka polskiego

  • zamącić — dk VIa, zamącićcę, zamącićcisz, zamącićmąć, zamącićcił, zamącićcony rzad. zamącać ndk I, zamącićam, zamącićasz, zamącićają, zamącićaj, zamącićał, zamącićany 1. «bełtając, mieszając uczynić mętnym, nieprzezroczystym; wzburzyć, zmącić» Zamącić wodę …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»